ÖZET

Şehir ne doğadır, ne de doğanın zıttı: Şehir, doğa ve toplum ikiliğini aşan melez, siborg bir oluşum,¹ bir asamblajdır;² daimi bir akıştadır.³ Haraway’in tabiriyle bir doğakültürdür,⁴ denebilir. Böylesi bir bakış, şehri merkezden almakla kalmaz, aynı zamanda izole bir kategori olarak ele alınan modern şehri çözer/çözümler; onu eşzamanlı ancak farklı izleklere sahip birçok hareketin olduğu bir dolanıklık hâli olarak görmemizi sağlar. Dolayısıyla şehrin sınırlarını tarif etmek de zorlaşır. Zira şehir, uzantılarıyla etrafını mütemadiyen yoklayan, doğal veya değil tanımları gütmeden tüm şeyleri kaynağa çeviren, atığı dolaşıma sokan, öğüten, hareket eden, büyüyen, yaşayan, genelci bir türdür. Tıpkı sokak kedisi gibi.⁵ Ancak sokak kedisi, şehir için bir kaynak teşkil etmez. Bilakis, işlevsiz ve atıldır.⁶ Varlığı/meşruiyeti çoğunlukla merhamete tabi olur. İnsandan Öte Bir İstanbul Düşlemek, vatandaşların İstanbul’un sokak kedilerine şehirde nasıl alan açtığının, onlara sağlanan bakımın nasıl materyalize olduğunun ve bunun tasarım aktivizmi potansiyellerinin izini sürer. Bakımı sağlayan vatandaşların nevi şahsına münhasır bir müdahalesi olan kedi evlerine ve bu evleri çevreleyen su ve mama kaplarına odaklanır.

---

KAYNAKÇA

1. Swyngedouw, E. (1996). The city as a hybrid: On nature, society and cyborg urbanization. Capitalism Nature Socialism, 7(2), 65-80. https://doi.org/10.1080/10455759609358679; Swyngedouw, E. (2006). Circulations and metabolisms: (Hybrid) natures and (cyborg) cities. Science as Culture, 15(2), 105-121. https://doi.org/10.1080/09505430600707970; Swyngedouw, E. ve Kaika, M. (1999). Hybrid worlds; on nature, society and cyborgs. C. Chivallon, P. Ragout, ve M. Samers (Der.), Discours scientifiques et contextes culturels; Geographies Britaniques et Françaises–l’epreuve postmoderne içinde. Maison des Sciences de l’Homme d’Aquitaine.
2. McFarlane, C. (2011). The city as assemblage: Dwelling and urban space. Environment and Planning D: Society and Space, 29(4), 649-671. https://doi.org/10.1068%2Fd4710.
3. Kaika, M. (2012). City of flows: Modernity, nature, and the city. Routledge.
   
4. Haraway, D. (2003). The companion species manifesto: Dogs, people, and significant otherness (1. cilt). Prickly Paradigm.
5. Pearre, M. (1998). Trends in the prey size-based trophic niches of feral and house cats (felis catus). Mammal Review, 28(3), 125-139. https://doi.org/10.1046/j.1365-2907.1998.00030.x
   
6. Atauz, A. (2002). Kent ve hayvan. Cogito, (32), 149; Zeybek, S. O. (2014). İstanbul’un yuttukları ve kustukları: Köpekler ve nesneler üzerinden İstanbul tahlili. A. Bartu Candan ve C. Özbay (Der.) Yeni İstanbul çalışmaları: Sınırlar, mücadeleler, açılımlar içinde (s. 267). Metis.

SAYI HAKKINDA

#MADaraştırma Desteği Programı, mekân ve adalet kavramlarını bir araştırma gündemi ve/veya bir politik-etik eksen olarak birlikte düşünmemize katkı sağlayacak konuları çalışan ve ana akım mecra ve kurumlarda yer bulmakta zorlanan araştırmacıların desteklenmesine yönelik oluşturuldu. MADjournal MAD’ın yürüttüğü bu araştırma destek programının bir ürünü.

MADjournal’ın ikinci sayısında, açık çağrısı Haziran 2019’da yapılan ve başvurular arasından akademik bir heyet tarafından seçilen 10 farklı çalışma yer alıyor.

MAD Journal
ISSN: 2717-6762
Sayı: 2 / Issue: 2

Bu makale, MADAraştırma 2019 tarafından desteklenen “İnsanın Dışında, Tasarımın Ötesinde: Sokak Hayvanları, Geçici Birleştirmeler, Tasarım Aktivizmi” başlıklı araştırma projesi kapsamında, İnsandan Öte Bir İstanbul Düşlemek - Imagining A More-than-human Istanbul başlıklı kitabı takdim etmek üzere üretilmiştir.